Blog

Tijdens mijn West-Afrika avontuur, reis ik door Mauritanië onderweg naar mijn hoofdbestemming Senegal. Ik maak deze keer geen rondreis, maar kies voor de kortste route. Deze blog gaat over de heen- en terugreis.

TIPS

• Voor Mauritanië heb je geen carnet de passage en geen internationaal rijbewijs nodig.
• Een fiche is een overzicht op papier met de gegevens van je paspoort, adres, auto, kentekenbewijs en waar je vandaan komt en naartoe gaat. Zorg dat je er circa 20 bij je hebt!
• De kwaliteit van de diesel is erg slecht in Mauritanië, tank voor de grens in Marokko/Senegal nog even vol.
• Bij Shell net voor de grens in Marokko kun je ook water tanken en eventueel overnachten.
• Je hebt geen fixer nodig, mocht je toch liever hulp krijgen, zorg er dan voor dat je z’n enige ‘klant’ bent. 
• Neem voldoende cash geld mee, Euro’s en Marokkaanse Dirhams. Pinnen bij een ATM is mij niet gelukt.
• Koers Mauritanië 100 Oya – €2,40 en 100 Oya – DH 25
• Ik werd geadviseerd niet in Rosso de grens naar Senegal over te steken, het duurt langer en er is veel corruptie.
• Neem snoepjes, pennen en/of iets kleins mee om weg te geven aan politie, douane en locals.

Kosten grens Marokko-Mauritanië

• Auto passavant cash DH 100 (€10)
• Visa aan de grens cash €55 (gaat tegenwoordig online)
• 3-dagen WA-verzekering cash DH 200 (€20)
• Fixers cash DH 200 (€20)

Het lijkt heel makkelijk maar iedereen loopt door elkaar, auto’s kris kras geparkeerd en dit hele proces gaat niet in chronologische volgorde. Ik sta anderhalf uur te wachten voor de grens wanneer ik uit de rij word gehaald en alvast door de scanner mag. Super!

Grensovergang Marokko-Mauritanië

Heb geen idee waarom maar al snel blijkt dat een fixer voor me bezig is. Iemand die geld verdient aan het helpen met de papieren voor de grensovergang. Haha ik wil helemaal geen fixer maargoed als het sneller gaat dan maar wel. Hier en daar wordt wat vergeten, hij geeft wat fooitjes en iedereen lacht hem toe.

Hij springt in m’n auto en zegt hup hup rijden door no man’s land naar Mauritanië. Wat een rare situatie dit, ik raad iedereen af het zo te doen. Geen idee of m’n papieren nu kloppen en wat ik hem moet gaan betalen?!

No man’s land is een dirt road met veel kuilen hobbels en zand. Geen oude auto’s of wrakken, deze zijn inmiddels opgeruimd. Er schijnen nog mijnen te liggen en je moet op de track blijven. Maar er zijn heel veel bandensporen die je kunt volgen dus volgens mij loop je weinig risico ineens op een mijn te rijden. 

Bij de grens van Mauritanië wordt mijn fixer vriendelijk begroet en gaat hij aan de slag, maar ineens zijn er nog 3 toeristen en is er ook nog een 2e fixer. Op alle papieren moet ik nu 3 keer zo lang wachten. Het is één grote chaos waar ik eerst wel om kan lachen maar na ruim 5 uur ben ik nog steeds niet door de douane. Het voordeel van de fixer ontgaat mij volledig, het levert volgens mij alleen maar vertraging en irritatie op bij de douane beambtes.

Na 6 uur is het zover, de papieren zijn klaar! Het is inmiddels pikkedonker en ik rijd over een zwarte weg zonder strepen en zonder straatverlichting door de woestijn. Nog één uur rijden, het komt goed…

Kamperen in Nouadhibou

De eerste auberge Villa Miguela is helemaal prima, ik word hartelijk ontvangen en kan ook nog iets mee eten. ‘s Morgens zie ik dat ik op een prachtige locatie sta met uitzicht op zee!

Leo en ik maken samen met 3 huishonden een wandeling met uitzicht op zee. Geld wisselen lukt in de auberge! Er zijn nauwelijks ATM’s in Mauritanië dus ik heb voor de zekerheid extra Euro’s en Dirhams meegenomen. Voor dit land koop ik geen simkaart en navigeren doe ik met de navigatie-app maps-me. Klaar voor vertrek, we hebben een lange rit voor de boeg!

En daarna groepjes dromedarissen, wat een mooie beesten! En met die gele zandlucht, zo bijzonder!

Lunchstop in Chami

Voor de lunchstop ga ik van de asfaltweg af en zit vrijwel gelijk vast in het zand, oh jemig. Haal wat zand weg met m’n handen maar dat helpt niks. Twee mannen met paard en wagen schieten me te hulp en ik sta zo weer terug op het asfalt. Ze stappen op de kar en rijden zwaaiend weg. Super vriendelijk! 

Wow het is echt heftig om te rijden! Zie net zo weinig als met mist en er is heel veel wind. De asfaltrand is afgebrokkeld, de weg is te smal en het begint ook nog te regenen wat een chaos. 

Nouakchott beach

Na ruim 6 uur rijden en even zoeken vind ik een camping aan het strand van Nouakchott. Vriendelijke ontvangst en ook nog wifi yeah! Leo en ik wandelen op dit prachtige strand wow, superfijn na de lange rit!

De volgende ochtend zie ik veel vissers in mooie traditionele boten. Daarna krijg ik een ontbijt traktatie van een local, erg leuk maar ‘t duurt een beetje lang en ik had al ontbeten. Haha afslaan was geen optie dus we vertrekken een uurtje later. 

Gehucht Mederdra

Het is een redelijk goede weg vanaf Nouakchott, wel even opletten op de enorme gaten in de weg. Ik rijd rustig door het Mauritaanse dorpje Mederdra en geniet van het lokale leven.

Vaak moet ik stoppen voor politie/douane of iets dergelijks, ze willen weten waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga. Ook vragen ze vaak een fiche, een document met mijn gegevens, wat ik in Tan Tan Plage 40x heb laten afdrukken. Maar soms willen ze ook een cadeau of geld. Mijn Frans is petit peu en dat komt nu goed uit, omdat ik het niet versta. Eén politieman zegt uiteindelijk in Engels; “geef me 10 euro!” Ik zeg no, glimlach met mijn hand op m’n hart en rijd zwaaiend weg, hij glimlacht terug.

Parc National du Diawling

Hele hele oude auto’s rijden hier nog steeds! Vandaag twee vrouwen achter in de pickup die vrolijk naar me zwaaien. Soms een kameel in de achterbak of helemaal volgepakt en een geitje op het dak. Kijk even dit filmpje!

Er zijn meerdere grensovergangen mogelijk van Mauritanië naar Senegal. Ik kies voor de grens bij Diama via het Diawling National Park. Wow deze weg is niet best, ik rijd ruim 2 uur over 40 km. Mijn auto is hier niet voor gemaakt, maar met een 4×4 is dit wel leuk om te doen.

Nadat Leo en ik even een rondje hebben gelopen zie ik ineens dit bord dat er krokodillen zijn?! Het leven is één groot avontuur 🙂

Parc du Diawling is een prachtig park met veel libelles, verschillende vogels, bloemen en m’n favoriet; het wrattenzwijntje!

De grens van Mauritanië gaat super snel en ik hoef niks te betalen. Alles wordt afgestempeld en zodra ik terugkom moet ik een nieuwe visa en verzekering regelen. Oké top, door naar de grens van Senegal!

De terugreis

Kosten grens Senegal-Mauritanië

• Auto passavant cash CFA 6000 (€9) 
• Visa aan de grens cash €55 (gaat tegenwoordig online)
• National park cash 200 Oya (€5)
• Brug cash CFA 4000 (€6)
• Parking cash 100 Oya (€2,40)

Grensovergang & Parc du Diawling

De grensovergangen op de terugreis van Senegal naar Mauritanië gaan zeer soepel, binnen een uur ben ik voorbij beide grensovergangen. Betaal nu ook veel minder voor Mauritanië, geen fixers en de verzekering is ineens ook niet meer verplicht?…

Wow wat een hobbelige rit door het park! Ik kan er niet over uit, deze keer 2,5 uur over gedaan. Totaal 9 uur gereden vanaf camping Zebrabar incl. grensovergang Senegal en Mauritanië, ook nog 2 souveniertjes gekocht en geld gewisseld. 

We overnachten weer in Nouakchott op de camping, het strand zit vol locals want het is prachtig weer. Onderweg zag ik veel kleine woestijndorpjes met gekleurde huizen. Deze had ik op de heenweg niet gezien vanwege de gele mistige zandlucht. 

Op naar de Marokkaanse grens

Dan volgt een lange lange rit naar de grens van Marokko. Van goed asfalt tot zeer slecht wegdek en enorme gaten in de weg. We lunchen op dezelfde plek bij het tankstation met de geitjes. Ik koop een paar lekkere broodjes en besteed het laatste geld aan diesel. 

We reizen verder in Zuid-Marokko, reis je met ons mee? 
Wil je graag meer foto’s en video’s zien? Volg mij dan op FB of insta!