Slechte start
Het is zover, ik vertrek voor 3 maanden naar Azië, wow wel spannend weer.
Ik had een rommelige voorbereiding deze keer. Op de één of andere manier ben ik de afgelopen twee weken met van alles bezig geweest maar niet klaar met de voorbereidingen voor mijn reis. Op de dag van vertrek kom ik erachter dat mijn tas niet dicht kan, oef balen ik heb te veel spullen en ik ben ook nog eens te laat klaar, een vriendin staat al voor de deur om me weg te brengen naar Schiphol. Oké geen keuze dus, tas dicht en slaapzak dan maar los in de hand.
Mijn vlucht naar Kathmandu is vertraagd en ik heb uiteindelijk een wachttijd van 10 uur in Mumbai India. Ik probeer wat te slapen bij een soort Mc Donalds, maar slaap nauwelijks, het zijn 10 lange uren. Rond 7 uur besluit ik ‘op te staan’ en wat water uit de kraan te drinken bij het bordje drinkingwater. Ben ik gek geworden ofzo?! Dat kan daar helemaal niet, even een beginnersfoutje. Dat geeft later nog grote problemen.
Kathmandu, ik ben terug
In Kathmandu aangekomen voel ik me moe, zo zie ik er ook uit. Ik regel mijn papieren voor Tibet en laat me in een wat luxer hotel heerlijk op mijn bed vallen. Wat een zaligheid, ik krijg momo’s op mijn kamer geserveerd en voel me een rijk mens.
Kathmandu is altijd stoffig, druk en onwijs wennen als je uit Nederland komt.
Ik loop 2 dagen wat rond in de stad en door het Dashain festival hangt er een rustige sfeer, veel locals zijn weggetrokken naar de dorpen om het festival met de familie te vieren.
De gevolgen van de aardbeving van 2015 zijn nog altijd zichtbaar.
Ziek
Ik heb geen zin en weinig energie om wat te ondernemen, op dat moment heb ik het gevoel dat ik erg moet wennen en dat ik nogal opgebrand lijk. Er blijkt iets anders aan de hand, dat water uit India! Ik zit na 2 dagen ineens regelmatig op de wc en ik voel me belabberd. Ik heb net een ticket naar Lumbini geboekt en moet morgen vliegen. Te moe en te koud om erover na te denken, val ik in slaap in mijn nieuwe extra warme slaapzak, fijn die komt nu al van pas!
De vlucht is vertraagd en wanneer iemand bij de gate een praatje met me maakt loopt het zweet me over de rug. Verontschuldig mijzelf en leg mijn hoofd weer op mijn tas. Eindelijk in het hotel in Lumbini aangekomen val ik direct in slaap op mijn bed, ik word lek geprikt door de muggen en achteraf stond mijn deur op een kier, ik had hem niet goed dichtgedaan. Welkom muggen en lang leve de veilige omgeving van Lumbini!
Lumbini
Na 3 dagen op bed liggen, ga ik naar het Lumbinipark met de vele tempels. De dag daarna bezoek ik het gebied waar Boeddha woonde in zijn kinderjaren. Afgemat van deze zeer relaxte tour ga ik weer even op mijn bed liggen. Reizen kost me veel energie op deze manier. Achterop de motobike doe ik de volgende dag even een stop bij 2 belangrijke gemiste tempels en de geboorteplaats van Boeddha, indrukwekkend! Volgende dag zit ik 12 uur in de bus richting Kathmandu, wat een eind. Deze keer neem ik loperamide, dat stopt de buikloop.
Alles komt goed zeg ik tegen mijzelf en opnieuw val ik weer in slaap deze keer in de hobbelende bus. Morgen vlieg ik naar Tibet.
Zie blog Tibet; https://www.marianaroundtheworld.com/azie/het-dak-van-de-wereld-tibet-mijn-droombestemming/
Zo had ik me het 2e bezoek aan Nepal natuurlijk niet voorgesteld, ik denk dat ik nog eens ga 🙂
To be continued…
